کتاب بازگشت به منزل آخر

اینجا انتهای کتاب است. آنچه در طرف دیگر نوشته شده درست نیست!

نویسنده

استاد میرزاوزیری

تقدیم به پدرم،

که هشتاد و دو سال و پنج روز را در عدم زیست...

آنچه به صورت یک داستان در این کتاب می خوانید مباحثی است که در بخشی از مـنطق ریاضی موسوم به پارادکس ها مورد مطالعه قرار می گیرد. می شد بسیاری از مطالب مورد بحث در این کتاب با شکلی صوری و در قالبی ریاضی عرضه سود، اما تجربه قبلی در کتاب با ذره تا بینهایت مهر نشان داد که این روش بیشتر مورد اقبال عموم است به ویژه آنکه غیر ریاضی دانان نیز می توانند از مطالب کتاب به صورت داستانی آن بهره مند شوند.

داستان قبلی ام که به شرح ریاضیات می پرداخت بیشتر مورد توجه کسانی قرار گرفت که یا ریاضیات را دوسند داشتند و یا در نزدیکان خود ریاضیدانی داشتند که می خواستند او را و حرف هایش را بهتر درک کنند. از این رو به نظر می رسد که این کوشش قصه پردازانه از منطق ریاضی نیز مقبول طبع ایشان واقع شود. با این حال خواندن داستان قبلی ام به هیچ وجه پیشنیازی برای ورود به این کتاب نیست.

...

اندیشه های اصلی داستان از هنگامی شروع شد که فرزندم، کامیار، مفهوم نقیض را فراگرفت و به عنوان یک بازی کودکانه سعی داشت همواره خود و مرا در سرزمین آدم برعکس ها تصور کند. این اتفاق در حدود چهارسالگی برای او رخ داد و گاهی اوقات چنان به زیبایی جملات را نقیض می کرد که برای من با آن که از قواعد نقیض سازی در ریاضیات آشنا بودم، عجیب می نمود. از دست دادن پدر در این میان اندیشه منفی نگریستن در مورد پارادوکس ها را از من زدود و آن هنگام بود که پنداشتم پارادکس هایی که در ریاضیات از آن می گریختم می تواند دست مایه ای برای درکی مثبت در مورد مرگ باشد. و تشویق های همسرم، کیمیا، به من جرات می داد که آنچه می اندیشم را بی پروا بنویسم و از نقد دیگران نهراسم

....