محمد کاظمی، دوست خوبم، با دیدن کتاب قبلی من، مثلث، و رمز موجود در صفحه 34 آن کتاب از ساده بودن آن راضی به نظر نمی رسید. دوست داشت کتابی را از من بخواند که سراسر معما باشد. از این رو تصمیم گرفتم داستانی بنویسم که اعداد نقش بیشتری در آن داشته باشند و البته رویدادهای آن طوری باشد که برای بچه هایی که در سال آخر دوره ی راهنمایی و سال اول دوره دبیرستان تحصیل می کنند قابل درک باشد. برای آن که اثرپذیری داستان را بر این دو دسته از مخاطبان محک بزنم از افراد با ذوق کمک گرفتم. آناهیتا صال مصلحیان و بنیامین نارنجانی که در سال آخر دوره ی راهنمایی تحصیل می کنند و مژده مهدی زاده، گل ناز بیات ،مریم طوسی و تارا مروتدار که در سال اول دبیریتان هستند با نظرات خود در قابل درک شدن داستان بسیار مؤثر بودند. ایده هایی که ایشان برای قسمت های مختلف داستان دادند، معماهایی که طرح کردند و شخصیت هایی که به وجود آوردند، داستان را آنقدر تغییر داد که برای خودم نیز حکایتی نو بودو اکنون که برای مرتبه ی نهایی آن را می خوانم انگار بار اولی است که آن را می بینم.